Πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος; Κάθε αφηγητής θα σας πει τη δική του ιστορία και καθε ιστορία θα σας πολλά για τον αφηγητή.
Οι ινδιάνοι Iroquois επέλεξαν για δημιουργό τους όχι έναν θεό αλλά τα όνειρα μιας γυναίκας, και την αγάπη των πλασμάτων της θάλασσας και του ουρανου. Και κάπως έτσι πάει η ιστορία τους..
Κάποτε υπήρχε ο ουρανός και η θάλασσα, και τίποτα άλλο. Στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού υπήρχε μια γυνάικα που ονειρεύοταν όνειρα δίχως τέλος. Μια νύχτα, η γυναίκα είδε στον ύπνο της ένα δέντρο με λευκά άνθη, τα οποία φώτιζαν τον ουρανό. Όταν όμως τα άνθη έκλειναν, όλα βυθίζοταν στο σκοτάδι. Φοβισμένη, διηγήθηκε το όνειρο τους στους γηραιούς, που, όπως εκείνη, έμεναν στο χωριό στον ουρανό.
Οι γηραιοί, τότε αποφάσισαν, παρά τη συμβούλη της, να σκάψουν γύρω από τις ρίζες του δέντρου, αλλά εκείνο έπεσε μέσα από την τρύπα και χάθηκε. Μετά από αυτό, στο χωριό του ουρανού υπήρχε μόνο σκοτάδι. Φοβισμένοι λοιπόν, οι γηραιοί έριξαν την γυναίκα στην τρύπα που είχε αφήσει το δέντρο.
Η γυναίκα που ονειρέυοταν έπεφτε από την τρύπα προς το απέραντο γαλάζιο, και σίγουρα θα σκοτωνόταν, αν ένα θαλάσσιο γεράκι δεν την λυπόταν και δεν την έπιανε στο στόμα του. Η γυναίκα όμως ήταν πολύ βαριά για να την κρατήσει στο ράμφος του, και ζήτησε βοήθεια. Τότε ένα πουλί-βουτηχτής έπεσε στο νερό και έβγαλε λίγη λάσπη από τον πάτο, την οποία έστρωσε στην πλάτη μιας χελώνας.
Ενθουσιασμένα τα υπόλοιπα πουλιά από αυτό που είδαν βούτηξαν και αυτά, και έφεραν και άλλη λάσπη από τον πάτο. Οι πάπιες ήθελαν να παίξουν με τη λάσπη και οι κάστορες να χτίσουν. Σιγά σιγά, στην πλάτη της χελώνας σχηματίστηκε ένα νήσι, και εκεί απίθωσε το γεράκι την γυναίκα.
Αλλά τα πουλιά και τα πλάσματα της θάλασσας δεν σταμάτησαν : έχτισαν πάνω στην πλάτη της χελώνας έναν απέραντο κόσμο, το δικό μας κόσμο. Και από τότε η χελώνα κουβαλάειστην πλάτη της όλη την πλάση, κολυμπώντας στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας..
Αντρέας Νικόλαου
Photo by Kornaros
