Φύση...

Οι ασβεστόλιθοι, (πετρώματα πολύ συνηθισμένα που στην Ελλάδα καλύπτουν πάνω από το 1/4 της επιφάνειας), έχουν κύριο συστατικό το CaCO3 που είναι αδιάλυτο στο καθαρό νερό. Όμως το νερό της βροχής προσλαμβάνει CO2 από τον αέρα και μετατρέπεται σε ασθενές οξύ που μπορεί να διαλύσει τον ασβεστόλιθο κατά τη χημική αντίδραση CaCO3 + H2O + CO2 ↔ Ca(HCO3)2. Η διάλυση είναι τόσο εντονότερη όσο περισσότερο CO2 δεσμεύει το νερό τόσο στον αέρα (πχ σε βιομηχανικές ή αστικές περιοχές) όσο και στο έδαφος, από την αποσύνθεση οργανικών ουσιών (πχ φύλλα δέντρων κτλ.). Το όξινο ανθρακικό ασβέστιο που προκύπτει από την αντίδραση είναι ευδιάλυτο και απομακρύνεται με το νερό που, συνεχίζοντας την πορεία του, κυκλοφορεί μέσα στη μάζα του πετρώματος διαμέσου ρωγμών ασυνεχειών κ.ά. διόδων τις οποίες διευρύνει διαλύοντας το υλικό. Έτσι σχηματίζεται ένα ιδιόμορφο τοπίο στην επιφάνεια και ένα πολύπλοκο και δαιδαλώδες σύστημα υπόγειων αγωγών μέσα στη μάζα του ασβεστόλιθου που χαρακτηρίζονται με τον όρο «καρστ» (από την ονομασία της περιοχής της Γιουγκοσλαβίας όπου πρωτομελετήθηκε - «καρστικά πετρώματα»).

photo by superbilly16v